Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν για αυτόν τον αυξημένο κίνδυνο στα μωρά Preemie

Σαν οι γονείς των μωρών πρόωρου και χαμηλού βάρους γέννησης να μην είχαν αρκετά να ανησυχούν. Τώρα μπορούν να προσθέσουν τον κίνδυνο του παιδιού τους να αναπτύξει διαταραχή υπερκινητικότητας έλλειψης προσοχής (ADHD) στη λίστα των φόβων τους.

Πρόσφατα, ερευνητές από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Rio Grande do Sul στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, ανέλυσαν δεδομένα από 12 προηγούμενες μελέτες που περιελάμβαναν 1, 787 συμμετέχοντες. Ανακάλυψαν 300% υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ADHD αργότερα στη ζωή των μωρών που είχαν μικρότερο χρόνο κύησης και ζύγιζαν πολύ λίγα κατά τη γέννηση. Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν στο τεύχος Δεκεμβρίου της Παιδιατρικής.

Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στα πιο ευάλωτα νεογνά που έχουν γεννηθεί πριν από 32 εβδομάδες και βρέφη που έχουν γεννηθεί πριν από 32 εβδομάδες και τα μωρά που ζυγίζουν λιγότερο από 3,3 κιλά και τα συγκρίνουν με τα μωρά που γεννήθηκαν κοντά, στις 37 εβδομάδες ή τις τελευταίες εβδομάδες και ζυγίζουν 5,5 κιλά ή περισσότερο.

Και τι βρήκαν;

«Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι τα άτομα πολύ πρόωρα ή πολύ χαμηλού βάρους γέννησης έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ADHD», δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης Dr. Carlos Renato Moreira-Maia. Η ADHD είναι μια διαταραχή της οποίας τα συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσκολία στην προσοχή και τον έλεγχο των παρορμήσεων.

Και ενώ αυτή η διάγνωση αποτελεί πρόκληση για τους γονείς, τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν μέτρα που μπορούν να λάβουν για να μετριάσουν αυτούς τους κινδύνους. Ο Joel Nigg, διευθυντής του Προγράμματος ADHD και Attention Disorders στο Πανεπιστήμιο Υγείας και Επιστημών του Όρεγκον στο Πόρτλαντ, έγραψε σε ένα συνοδευτικό σχόλιο ότι οι γυναίκες που έχουν πρόωρα ή λιποβαρή μωρά ενδέχεται να εξακολουθούν να είναι σε θέση να μειώσουν τους κινδύνους της ADHD με διάφορους τρόπους.

Ο Nigg συνιστά τα βρέφη που θηλάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Ο εκτεταμένος θηλασμός έχει συνδεθεί με χαμηλότερες πιθανότητες εμφάνισης ADHD. Επίσης, καθώς οι γονείς είναι πιο μορφωμένοι για τους κινδύνους, μπορούν να προβλέψουν και να προσαρμόσουν τη θεραπεία στο παιδί τους καθώς αναπτύσσονται.

Εάν γνωρίζετε ότι το παιδί σας διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο, μπορείτε να εντοπίσετε προειδοποιητικά σημάδια που διαφορετικά θα μπορούσαν να μην εντοπιστούν μέχρι πολύ αργότερα. Η έγκαιρη αναγνώριση και παρέμβαση σημαίνει ότι το παιδί σας μπορεί να πάρει βοήθεια νωρίτερα και όχι αργότερα.

Στο τέλος, όσο περισσότερο γνωρίζουμε, τόσο καλύτερα μπορούμε να υποστηρίξουμε τα παιδιά μας και τις ανάγκες τους.